1 week. 604800 seconden.

1 week. 7 dagen. 168 uren. 10080 minuten. 604800 seconden. En dan vermeng ik me weer tussen al mijn mede kaaskoppen. Alhoewel, kaaskop? Voor de spiegel staande glimlacht er wel een Hollandse blonde meid naar mij terug, maar stiekem wordt mijn eindelijk-weer-eens-niet-chinees “aardappel-veggies-kip” onbewust vervangen door red yam (Chinese aardappel), veggies en sweet&sour kip. Ben ik in het verkeerde vliegtuig gestapt?

Maar nee, dit is toch echt Canada. Mijn thuis van de afgelopen maanden. De plaats waar ik van alles heb meegemaakt. Dus hou je vast, pak mijn hand, en dan reizen we samen terug. Vergeet onderweg niet je winterjas uit te trekken, en al je studieboeken achter te laten. Want we gaan terug naar het begin van de vakantie in Oktober. Toen het nog warm was. Toen het nog hardcore-studeren vrij was.

Genieten in Montreal, mijn favoriete stad tijdens onze reis door Canada vorig jaar. Ik had toen al veel gezien en gedaan, maar een ding was nog niet uitgekomen: Naar de top van Mont Royal lopen. Dus, bij aankomst in de middag besloten ik en Alf, een andere exchange student, alvast wel even die berg op te gaan. Wel even.. Laten we het erop houden dat we maar meteen bovenop de berg een paar uur hebben gewacht op de zonsondergang om Montreal verlicht te zien. Maar diezelfde avond aan een drankje in een Franse karaoke bar, maakte het de dag zeker waard. Verder hebben we genoten van een rondleiding door Montreal van 3,5 uur, en ja, dan toch eindelijk mijn eerste bezoek aan een Canadees museum; cultuurbarbaar. Oh, en niet te vergeten: veel te veel Sushi gegeten.

Nu wil ik je graag voorstellen aan mijn nieuwe grote vriend die ik ontmoette tijdens Halloween. Hierbij presenteer ik u, Jack Sparrow.

Verder heeft deze held zich gewaand in the Halloween Haunt in Canada’s Wonderland. Loop jij maar eens om 11u ‘s nachts een Haunted House binnen.. Het boe-gehalte ligt hier wel even iets hoger dan in Nederland. Ik heb me dan ook achteraf moeten verschuldigen aan de jas van Jeroen die ik iets te enthousiast vasthield.

Verder mochten we ons bijna Flag Football kampioen noemen, of zoals Margaux, het franse meisje, het noemde “Dat spel dat we altijd als kleine kindertjes speelden”. Ach, ik heb er geen probleem mee om als een klein kind over het veld te rennen, en net te doen alsof ik de regels helemaal door heb. Want wat was een Quarterback ook alweer?

Wat blijft er over? Erg Nederlands de wedstrijd tegen Duitsland kijken met de Duitsers (diepe schaamte), Sinterklaas onthaald in Toronto, en ons uitgeleefd op de schaatsbaan. Nog genoten van een heerlijk met-je-handen-eten maal bij the Medieval Times (en aangezien ze niet aan bestek doen. je huisgenoot wijsmaken dat je de koffie ook moet roeren met kippenbotjes), en gelachen in een echte Comedy Club.

Nu is het half December. Heb ik de Kerstman netjes onthaald. Zal ik nooit de gezichten van mijn Singaporese huisgenootjes vergeten bij het zien van hun eerste sneeuw, gevolgd door een super dagje snowboarden. Mensen vertrekken langzaam naar huis, of reizen rond. Ik geniet nog even lekker van Toronto. Ik ga het zeker missen, maar zodra ik mijn sojasaus heb opgemaakt, verlang ik wel weer naar die eerste andijvie. Met spekjes. En ja ja ja, rookworst!

1 week. 7 dagen. 168 uren. 10080 minuten. 604800 seconden.
Tot snel!

Smullen maar!

VAKANTIE! Van introductiedagen direct naar vakantie? Nee, ik heb een paar weken overgeslagen, die we nu even gezellig gezamenlijk gaan inhalen:

Iemand vertelde mij ooit dat je het lekkerste eten op je bord altijd voor het laatst moet bewaren, dus voordat we lekker gaan smullen, laten we ons eerst storten op de studie-kost. Zwaar in het algemeen? Mwah. Vooral anders! Want naast de vele assignments en verplichte aanwezigheid, kan je hier maar beter geregeld je armspieren gebruiken en die handjes de lucht in gooien, want je krijgt een cijfer voor ‘deelname’. Nog even een lekker na-roesje van de nacht tijdens de eerste uurtjes van de dag zit er dus niet in. 

En dan is het donderdag, zien we om 2.29pm de laatste minuut slaan, en is het tijd om het weekend te beginnen met een avond goed feesten! Terwijl wij aan ons Canadees biertje zitten, zien we de inhoud van flesjes Heineken in de Canadese keelgaten verdwijnen. (Heineken?!) Om half 2 alweer de laatste subway pakken, om vervolgens na 1 uur aan metro en bus weer in je eigen bedje te belanden. Of in mijn geval, de nacht vaak eindigen met een "bonne nuit" in het huis van franse uitwisselingsstudenten: Ik heb al de mededeling gekregen dat ik er maar een tandenborstel moet stationeren.

Vervolgens worden weekenden gevuld met Universiteits American Football wedstrijden, Toronto Island, het Chinese moon festival, een diner bij Hooters, een lokale market, of gewoon een random dagje downtown Toronto. En, om de herfst goed te beginnen: vorig weekend bevriezen in Algonquin park.

 

(Oke, en heel misschien gaan we stiekem zaterdags vervolgens ook weer ons bijna-einde van een geslaagd weekend vieren.)

En terwijl we vorige week nog beladen met sjaals en mutsen in Algonquin Park rondliepen, is dat wat je momenteel het liefste als enige kledingstuk zou willen dragen! Maar gelukkig bestaan er hier attente dames, waarvan er een zo vriendelijk was me gister een rondleiding door downtown Toronto te geven (helaas zonder cool vlaggetje om te achtervolgen), om daarbij op het heetst van de dag een koffiehuis in te duiken, waar je tijdens het genieten van je koffie (of voor de enthousiastelingen onder ons, na de koffie), bordspellen behoort te spelen. Kolonisten van Catan!

Dus ja, de vakantie doorbrengen met 28 graden is niet mis. De weersverwachting voor de rest van mijn vakantie? Laten we het daar maar niet over hebben. Mocht je ooit nog klagen over de slechte weersvoorspellingen in Nederland: Staat er hier regen gepland voor morgen? Haal dan je bikini maar uit de kast! Dus ik hoop op heel veel 'regen', want woensdag: MONTREAL!

En omdat ik bij terugkomst zaterdagnacht niet flauw wil vallen bij het openen van de koelkast, ga ik nu alles dat op moet uit mijn koelkast verzamelen, om een paar huizen verderop een zeer.. Creatief diner samen te stellen. Dat wordt nog eens een ander Thankgiving diner dan kalkoen!

JAMMIE!

Goodbye travelling. Hello own bed.

Toronto! Nu al? Ja, nu al. Want jullie hebben flink wat gemist. Update-tijd.

Je kent het wel, vakantie magazines met foto's met een net iets te mooie natuur en een net iets te blauwe rivier. Maar ik kan je nu vertellen, het is echt. De blauwe rivieren zijn echt zo blauw. En koud. Maar als je 2 nachten in de wildernis verblijft zonder douche, neem je elke duik-uitnodiging aan. Het klinkt misschien verschrikkelijk, maar het is precies wat je mee wil maken als je in de natuur in Canada bent: Kampvuur met marshmellows, ouderwets spelletjes spelen en 's nachts met een volle blaas vooral in je bed blijven liggen, bang dat je onderweg naar het wc-hok door een beer wordt begroet. Ik gaf nooit veel om een mooi uitzicht, maar de Rocky Mountains hebben een deel van mijn hart gestolen. En stiekem, mis ik zelfs de dagelijkse verschrikkelijke hikes een beetje.

Bij terugkomst in Vancouver was het maandag 15 Augustus dan toch uiteindelijk tijd: The Grouse Grind. Na 1u en 19min aan trappen, rotsen, zweet en tranen (oke, dat dan misschien weer niet), slenter ik de laatste stappen, om vervolgens voortaan te kunnen zeggen: Yes, I made it to the top of the Grouse Grind.

Voordat mijn reis richting Toronto van start zou gaan, nog 2 nachten doorgebracht in Victoria op Vancouver Island. Je kan natuurlijk niet British Colombia verlaten zonder de hoofdstad te hebben gezien! Daarna weer terug naar 'huis', Vancouver. Nog een gezellige tijd gehad met mensen die ik eerder tijdens mijn reis had ontmoet. Alle japanners geimponeerd met mijn chop-stick kunsten (oke, misschien een volgende keer toch maar voor die vork gaan). Dus ja, toen het tijd was om aan boord van de trein te springen, vloeide er wat tranen. Maar hé, op naar Toronto! Slapen in een trein, comfortabel is anders, maar het was het zo meer dan waard! 2 dagen, 2 (enigszins tegen de verwachting in met Aussie en Russman) super leuke nachten Winnipeg en nog eens 2 dagen later, komt de CN tower in zicht.

Ja, het was een flink verhaal. Het echte reizen zit er voorlopig op. Tijd om in Toronto een leventje op te bouwen. Morgen beginnen de introductie dagen, eindelijk gaat het beginnen! Ik heb er zin in.
Maar nu eerst genieten van MIJN EIGEN bed in MIJN EIGEN kamertje. Wauw, dat heb ik gemist tijdens het reizen.
Snurk.

Wie zijn billen brandt..

Mijn benen en billen branden. Nee, ik ben niet verbrand. En nee, deze immense kluns is niet nu al vol op haar plaat gegaan. Nee, lieve mensen, dit verschijnsel noemt men spierpijn. Luister en huiver:

Stanley Park, het enige waarvan ik zeker wist dat ik het wilde zien. Dus op mijn eerste volle dag, pak ik mijn rugzakje en ga op pad. Op zoek naar het startpunt van de lonely planet raak ik de weg al kwijt. Maar een racoon en een filosofisch gesprek met een inwoner verder, heb ik dan toch de start gevonden. En blijkbaar samen met vele andere toeristen.. Ik zie een klein bospad links, en terwijl de rest van de toeristen doorloopt, duik ik het pad de bossen in. Totale rust, tussen de bomen door. Zeker geen spijt, wat is het super mooi daar! Wat ook verklaard dat ik pas na 6 uur lopen weer op mijn bed plof. Bilspierstatus: 2 out of 5.

Dag 2 word ik bij het ontbijt uitgenodigd mee naar Grouse Mountain te gaan. Maar nee, ik had mijn planning voor de dag al helemaal in mijn hoofd. Gastown, Chinatown en Granville Island. Gastown: stiekem erg toeristisch, maar zeker leuke gebouwen! Chinatown: misschien dat je een chinees moet zijn om dat echt leuk te vinden? Maar Granville Island.. Dat was het helemaal voor mij! Super leuke markt, leuke gebouwen, straatmuzikanten!
Ik durf niet te zeggen hoeveel ik heb gelopen, maar de 4daagse kan er overduidelijk niet aan tippen. Morgen Grouse Grind op de planning, een ander half durende hike de berg op, kan niet wachten! Bilspierstatus: 3,5 out of 5.

De ochtend van dag 3, ik krijg vervelend bericht. Mijn spieren zijn gedurende de nacht oververhit geraakt, en de status is plots gestegen naar 5 out of 5. Error. Nee, geen Grouse Grind voor mij. Heerlijk de ochtend begonnen met het uitzicht op de pier, om de middag vervolgens af te sluiten met een duik in de English Bay.

En toen was het alweer voorlopig de laatste dag Vancouver. Morgen begint mijn trip naar de nationale parken. Terwijl jullie allemaal lekker slapen, ga ik nog even een rondje lopen.

Zeggen ze niet vaak dat spierpijn op de 2de dag meestal alleen maar erger is..

Ready.. Steady.. GO GO GO!

Andijvie! Mèt worst, èn spekjes. Kijk, dat is zoals het hoort, lekker Hollands! Zullen ze dat in Canada ook hebben.. Anders wordt ik graag gesponsord met zakken vol andijvie via de post!

Nog maar 2 daagjes, en dan is het zover. EIN-DE-LIJK. Niet dat ik hier weg wil, het wordt zeker vreemd zonder al mijn maffe vriendjes en lieve familie. Maar na maanden regelen, bedenken hoe en wat, wordt het op een gegeven moment gewoon tijd om te gaan!

Voor de mensen onder ons die nog in onwetendheid leven wat betreft mijn plannen, vergeetachtig zijn, of het gewoon nog een keer willen horen. Dinsdag land ik na een vlucht van 9 uur in Vancouver, waar ik snel richting hostel vertrek om de strijd aan te gaan met mijn jetlag. Na enkele dagen Vancouver, gun ik ook hen even rust van mij, en vertrek richting het noorden naar de nationale parken. Na het knuffelen met de beren, en het berijden van de moose, keer ik weer terug, om Vancouver en omringende plaatsen verder te verkennen. Helaas is mijn vakantie dan alweer bijna voorbij, geniet ik nog van een lange, hopelijk mooie, treintocht richting Toronto, en dan begint de studie-pret.

Dus, dat is de planning. Maar het leuke van planningen is, dat het altijd anders zal lopen. Ik zie wel hoe het loopt, en hou jullie op de hoogte.
Tot snel!