1 week. 604800 seconden.

1 week. 7 dagen. 168 uren. 10080 minuten. 604800 seconden. En dan vermeng ik me weer tussen al mijn mede kaaskoppen. Alhoewel, kaaskop? Voor de spiegel staande glimlacht er wel een Hollandse blonde meid naar mij terug, maar stiekem wordt mijn eindelijk-weer-eens-niet-chinees “aardappel-veggies-kip” onbewust vervangen door red yam (Chinese aardappel), veggies en sweet&sour kip. Ben ik in het verkeerde vliegtuig gestapt?

Maar nee, dit is toch echt Canada. Mijn thuis van de afgelopen maanden. De plaats waar ik van alles heb meegemaakt. Dus hou je vast, pak mijn hand, en dan reizen we samen terug. Vergeet onderweg niet je winterjas uit te trekken, en al je studieboeken achter te laten. Want we gaan terug naar het begin van de vakantie in Oktober. Toen het nog warm was. Toen het nog hardcore-studeren vrij was.

Genieten in Montreal, mijn favoriete stad tijdens onze reis door Canada vorig jaar. Ik had toen al veel gezien en gedaan, maar een ding was nog niet uitgekomen: Naar de top van Mont Royal lopen. Dus, bij aankomst in de middag besloten ik en Alf, een andere exchange student, alvast wel even die berg op te gaan. Wel even.. Laten we het erop houden dat we maar meteen bovenop de berg een paar uur hebben gewacht op de zonsondergang om Montreal verlicht te zien. Maar diezelfde avond aan een drankje in een Franse karaoke bar, maakte het de dag zeker waard. Verder hebben we genoten van een rondleiding door Montreal van 3,5 uur, en ja, dan toch eindelijk mijn eerste bezoek aan een Canadees museum; cultuurbarbaar. Oh, en niet te vergeten: veel te veel Sushi gegeten.

Nu wil ik je graag voorstellen aan mijn nieuwe grote vriend die ik ontmoette tijdens Halloween. Hierbij presenteer ik u, Jack Sparrow.

Verder heeft deze held zich gewaand in the Halloween Haunt in Canada’s Wonderland. Loop jij maar eens om 11u ‘s nachts een Haunted House binnen.. Het boe-gehalte ligt hier wel even iets hoger dan in Nederland. Ik heb me dan ook achteraf moeten verschuldigen aan de jas van Jeroen die ik iets te enthousiast vasthield.

Verder mochten we ons bijna Flag Football kampioen noemen, of zoals Margaux, het franse meisje, het noemde “Dat spel dat we altijd als kleine kindertjes speelden”. Ach, ik heb er geen probleem mee om als een klein kind over het veld te rennen, en net te doen alsof ik de regels helemaal door heb. Want wat was een Quarterback ook alweer?

Wat blijft er over? Erg Nederlands de wedstrijd tegen Duitsland kijken met de Duitsers (diepe schaamte), Sinterklaas onthaald in Toronto, en ons uitgeleefd op de schaatsbaan. Nog genoten van een heerlijk met-je-handen-eten maal bij the Medieval Times (en aangezien ze niet aan bestek doen. je huisgenoot wijsmaken dat je de koffie ook moet roeren met kippenbotjes), en gelachen in een echte Comedy Club.

Nu is het half December. Heb ik de Kerstman netjes onthaald. Zal ik nooit de gezichten van mijn Singaporese huisgenootjes vergeten bij het zien van hun eerste sneeuw, gevolgd door een super dagje snowboarden. Mensen vertrekken langzaam naar huis, of reizen rond. Ik geniet nog even lekker van Toronto. Ik ga het zeker missen, maar zodra ik mijn sojasaus heb opgemaakt, verlang ik wel weer naar die eerste andijvie. Met spekjes. En ja ja ja, rookworst!

1 week. 7 dagen. 168 uren. 10080 minuten. 604800 seconden.
Tot snel!